نگاه خارجی
آنچه در این ستون می‌خوانید، دیدگاه‌های رسانه‌‌های خارجی است که صرفا جهت اطلاع‌رسانی منتشر می‌شود و این دیدگاه‌ها موضع روزنامه «هم‌میهن» نیست.
آنچه در این ستون می‌خوانید، دیدگاه‌های رسانه‌‌های خارجی است که صرفا جهت اطلاع‌رسانی منتشر می‌شود و این دیدگاه‌ها موضع روزنامه «هم‌میهن» نیست.
آلمان و برجام
«آلمان و متحدانش باید خود را به‌عنوان دلالان صادق در توافق هسته‌ای ایران معرفی کنند. برای عبور از این جبهه، برای کشورها بسیار مهم است که بی‌طرفی نشان دهند و انرژی‌شان را در جایی که به آن تعلق دارند، متمرکز کنند و آن وادار کردن اتحادیه اروپا برای شکستن بن‌بست مذاکرات هسته‌ای است.» ایران اعلام کرده: «جمهوری اسلامی ایران عمیقاً متأسف است که شورای حقوق بشر بار دیگر توسط برخی کشورهای استکبار مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد تا با یک کشور مستقل عضو سازمان ملل متحد که کاملاً به تعهدات خود در زمینه ترویج و حمایت از حقوق بشر متعهد است، برخورد کند.»
این مواضع تهران بود، زیرا آلمان هفته گذشته از قطعنامه‌ای با انگیزه سیاسی در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد (UNHRC) حمایت کرد. تحریف عمدی وضعیت حقوق بشر در ایران زمانی اتفاق می‌افتد که برلین تلاش می‌کند از تمرکز بر برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) صرف‌نظر کند و انرژی خود را روی امور داخلی تهران متمرکز کند. این واقعیت را در نظر بگیرید که آلمان و متحدانش بار دیگر از «حقوق بشر» برای فشار بر دولت ایران برای تسلیم شدن در برابر مداخلات خارجی استفاده کردند. تشکیل یک به اصطلاح «مأموریت حقیقت‌یاب» در روایت ضددولتی آشوبگران خشن معنا می‌دهد و نتیجه تلاش‌های لابی غرب است که از واقعیت‌ها تهی است. آیا این مناسب است که قدرت‌های غربی، از جمله برخی از امضاکنندگان برجام، به‌طور علنی از تمرکز خود بر مسائل ظریف احیای توافق هسته‌ای در تلاش برای افزایش حمایت از ناآرامی‌های ضددولتی خودداری کنند؟ شاید آلمان نیاز داشته باشد که به نقش خود در به کار بردن الزامات واقعی نگاه کند. در میان آنها، لزوم خارج کردن برجام از بن‌بست کنونی، به‌ویژه با عقب‌نشینی ایالات‌متحده، احساس می‌شود و راه تعامل بین تهران و دبیرخانه آژانس بین‌المللی انرژی
اتمی (IAEA) هنوز باز است. اما عدم تمرکز بر برجام این واقعیت را نادیده می‌گیرد که تهران شورش‌های مهندسی‌شده خارجی را تحمل نخواهد کرد. هیچ کشور مستقلی چنین کاری نخواهد کرد. به‌این ترتیب، تلاش‌ها برای سیاسی کردن وضعیت در ایران، به دیوار برخورد خواهد کرد و فشار بی‌رویه بر منافع توافق هسته‌ای که در گذشته برای آلمان، متحدانش و ایران مهم بوده‌اند، بیشتر خواهد شد. در مورد اهرم توافق هسته‌ای، بسیاری از امضاکنندگان اصلی برجام، منافع زیادی برای پیشبرد چشم‌انداز یک توافق احیاشده دارند. به‌عنوان مثال، آنها می‌توانند شکاف ارتباطی بین همه قدرت‌هایی را که در نتیجه مذاکرات سهیم هستند، کم کنند.
اما به‌جای تقویت عزم غرب برای پیشبرد مذاکرات، برلین و متحدانش حمایت از عناصر تفرقه‌افکن برای مهندسی ناآرامی در ایران را پنهان نکرده‌اند. ماهیت و زمان قطعنامه مورد حمایت آلمان علیه دولت ایران، خود نمادی از ریاکاری غرب در مورد اولویت‌هایش درباره صلح است. هیچ تمایلی برای احترام به‌حق حاکمیتی دولت ایران برای تضمین ثبات در داخل مرزهایش و مقابله با مداخله خارجی وجود ندارد. ماهیت بحث در مورد امور داخلی ایران در جلسه ویژه هفته گذشته نمونه مناسبی از پیام‌های مثبت کشورهای غربی به‌بازیگران ضددولتی در ایران است که تلاش دارند بین دولت و مردم تفرقه ایجاد کنند.
این توطئه شکست خواهد خورد. بنابراین توصیه نمی‌شود که برلین در یک کمپین شرورانه «حقوق بشر» علیه ایران با هدف تحریف وجهه تهران در منطقه نقش ایفا کند. درک کنید که آلمان و متحدانش باید خود را به‌عنوان دلالان صادق در توافق هسته‌ای ایران معرفی کنند. برای تحقق این هدف، بسیار مهم است که بی‌طرفی نشان دهند و انرژی‌شان را در جایی که به آن تعلق دارند متمرکز کنند و آن وادار کردن اتحادیه اروپا برای شکستن بن‌بست مذاکرات هسته‌ای است.
هنوز مسائل مربوط به نگرانی مشروع ایران، از جمله تضمین‌های اقتصادی قوی و قابل راستی‌آزمایی در وضعیت تعلیق به سر می‌برند. هیچ تضمینی وجود ندارد که دولت ایالات‌متحده مفاد توافق هسته‌ای احیاشده را در آینده زیر پا نگذارد. این واقعیت که چنین ملاحظاتی در دستور کار غرب قرار ندارد، همه آنچه را که باید در مورد شکاف‌های واقعی در روند احیای توافق هسته‌ای بدانیم، به ما می‌گوید.
