جمهوری‌خواهان اگر پیروز شوند...
سیاست‌خاورمیانه‌ای دولت بایدن در صورت شکست دموکرات‌ها در انتخابات میان‌دوره‌ای چطور خواهد بود
سیاست‌خاورمیانه‌ای دولت بایدن در صورت شکست دموکرات‌ها در انتخابات میان‌دوره‌ای چطور خواهد بود
فقط چند ساعت تا انتخابات میان دوره‌ای سال 2022 آمریکا باقی مانده است. لیست نامزدها در اکثر رقابت‌ها تنظیم شده است و رای‌گیری زودهنگام در چندین ایالت در حال انجام است. حزب دموکرات طی دو سال گذشته موفق شده است موجی از پیروزی‌ها در نهاد قانون‌گذاری را به دست آورد که در ترکیب با تصمیم بسیار بحث‌برانگیز دادگاه عالی در مورد لغو حق سقط جنین زنان، ممکن است میزان زیان‌هایی که پیش‌بینی می‌شود با آن مواجه شود را کاهش دهد.
با این حال، در این مرحله، هم عقل متعارف و هم سوابق تاریخی نشان می‌دهد که دموکرات‌ها دست‌کم، اکثریت خود را در مجلس نمایندگان از دست خواهند داد. با ترکیب فعلی 50نماینده دموکرات و 50 نماینده جمهوری‌خواه در مجلس سنا و فضای انتخاباتی که معمولاً به نفع حزبی رقم می‌خورد که در حال حاضر کاخ سفید را اشغال نکرده، طبیعتا از جمهوری‌خواهان انتظار می‌رود که اکثریت سنا را نیز بازپس بگیرند.
در حال حاضر البته نتایج رقابت کلی غیرقابل پیش‌بینی است، اما نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که جمهوری‌خواهان همچنان به‌عنوان گزینه‌های اول برای به‌دست گرفتن کنترل مجلس نمایندگان مطرح هستند، درحالی‌که دموکرات‌ها امید اندکی برای حفظ کنترل بر مجلس سنا دارند.
دولت نامتحد در ایالات متحده همیشه فاجعه‌بار بوده است؛ موضوعی که مسئله را پیچیده‌تر می‌کند این است که پایان انتخابات میان‌دوره‌ای در واقع آغازی است برای رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2024 آمریکا. پرسش‌ها در مورد اینکه آیا دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا، به‌دنبال یک دوره دیگر ریاست‌جمهوری خواهد بود یا نه و اینکه چه کسی به عنوان نماینده جمهوری‌خواهان در انتخابات 2024 انتخاب می‌شود، زیاد است. همچنین هنوز مشخص نیست که آیا جو بایدن به دنبال انتخاب مجدد باشد یا خیر و آیا کامالا هریس، معاون رئیس‌جمهور، در صورت نامزد نشدن بایدن، در انتخابات 2024 شرکت خواهد کرد یا خیر؟
همه این عوامل بر اولویت‌های سیاست‌گذاری در کاخ سفید و کنگره در طی دو سال آینده تأثیر خواهند گذاشت. با این حال، نحوه تأثیرگذاری نتایج میان‌دوره‌ای بر سیاست خارجی ایالات متحده در خاورمیانه و شمال آفریقا یک موضوع کاملا متفاوت است. ممکن است جو بایدن و جمهوری‌خواهان کنگره در برخی زمینه‌ها زمینه‌های مشترک همکاری داشته باشند. با این حال، برخی از سیاست‌ها نیز وجود دارد که جمهوری‌خواهان قاطعانه در خصوص‌شان با دولت بایدن مخالفت خواهند کرد.
حرکت مستمر ماشین جنگی
یکی از جنبه‌های سیاست خارجی ایالات متحده که حتی در یک دولت دو شقه نیز تغییر نخواهد کرد، هزینه‌های دفاعی است. دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان عمدتاً در تمایل خود برای حفظ یا حتی افزایش بودجه نظامی عظیم آمریکا و ارائه کمک‌های نظامی به متحدان واشنگتن در خارج از کشور متحد هستند. جزئیات و سیاست‌های این مسئله که این پول به کجا می‌رود، ممکن است مورد بحث باشد، اما انتظار می‌رود میلیاردها دلار بودجه و سلاح به اسرائیل و دیگر کشورهای منطقه سرازیر شود. با این حال پیشنهادات دموکرات‌ها برای تغییر مسیر ارسال تجهیزات دفاعی به عربستان و ارسال آنها به اوکراین، احتمالاً مورد مخالفت جمهوری‌خواهان قرار خواهد گرفت، به‌ویژه اگر اکثریت ناچیز جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان با قانون‌گذارانی به سبک ترامپ قوی‌تر شود که صریحاً با حمایت از کی‌یف در مبارزه با روسیه مخالفت کرده‌اند.
با این حال، بسته به اینکه ساختار کنگره چگونه متزلزل شود، ممکن است در مورد محدود کردن فروش تسلیحات به کشورهایی مانند عربستان‌سعودی توافق نظری وجود داشته باشد. اما اگر دخالت عربستان سعودی در جنگ جاری در یمن، سرکوب داخلی و مداخله در اقتصاد جهانی نفت برای منصرف کردن آمریکا از فروش تسلیحات به ریاض کفایت نکند، بعید است که دلایل دیگری این کفایت را ایجاد کند.
سیاست نفتی
در حال حاضر جو بایدن را با جیمی کارتر، رئیس‌جمهور اسبق آمریکا مقایسه می‌کنند؛ رئیس‌جمهوری دموکرات یک‌دوره‌ای که تا حدی به لطف آشوب در خاورمیانه دچار بحران نفت و گاز شد. سپس به فاصله کوتاهی پس از بروز بحران افزایش قیمت بنزین، قیمت نفت رو به افزایش گذاشت و این اتفاق درست در زمان نامطلوب سیاسی برای دموکرات‌ها به وقوع پیوست.
محافل جمهوری‌خواه بدون شک از این واقعیت استقبال می‌کنند که ریاض اوپک‌پلاس را در تصمیم‌گیری برای کاهش تولید نفت رهبری کرده‌است. یکی از تحلیل‌گران جمهوری‌خواه گفته است که این اقدام ریاض موجب شد که موضوع جمهوری‌خواهان در انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره و سنا تقویت شود. حتی اگر این اقدام عربستان اساساً ناشی از ملاحظات اقتصادی باشد - همانطور که اوپک‌پلاس مدعی است - دموکرات‌ها در واشنگتن، از این اقدام به عنوان تلاشی وقیحانه برای آسیب رساندن به بایدن و تقویت جمهوری‌خواهان یاد می‌کنند.
این تحول بخشی از یک مشکل بزرگ‌تر برای جو بایدن است، زیرا عربستان سعودی - و تا حدی امارات متحده عربی - از زمانی که بایدن برای اولین بار به قدرت رسید، به دنبال دشمنی با او بوده‌اند. به‌ویژه محمد بن‌سلمان، ولیعهد و نخست‌وزیر سعودی ثابت کرده است که عنصری مشکل‌ساز برای بایدن است. اما حتی اگر محمد بن‌سلمان همین رویه را ادامه دهد و جمهوری‌خواهان دوباره کنگره را تصرف کنند و به عنوان مانعی برای دولت بایدن عمل کنند، سیاست نفتی عربستان به ناگاه تغییر نخواهد کرد.
اگر اوپک‌پلاس به دستکاری قیمت نفت ادامه دهد، برخی از جمهوری‌خواهان ممکن است از لایحه پیشنهادی با نام مستعار "NOPEC" حمایت کنند که سناتور جمهوری‌خواه، چاک گراسلی، در چند جلسه اخیر کنگره، این لایحه را مطرح کرده است. این لایحه، عربستان سعودی و سایر کشورها را براساس قانون ضدانحصار ایالات متحده در معرض شکایت قرار می‌دهد. هر چند مشخص نیست که این لایحه چه تأثیری بر قیمت‌ها خواهد داشت.
جو بایدن ممکن است گزینه‌هایی برای اقدام یکجانبه به منظور کاهش قیمت نفت داشته باشد، اگرچه به نظر می‌رسد که گزینه‌های کمی برای مجبور کردن سعودی‌ها یا اوپک پلاس برای کاهش جهش قیمت نفت در دسترس است. حتی اگر بایدن این مسیر را دنبال کند، درصورتی‌که اقدامات او ملاحظات سیاسی دیگری مانند مقررات‌زدایی از بازار داخلی نفت را در برنگیرد، ممکن است با مخالفت جمهوری‌خواهان روبه‌رو شود.
فلسطین و اسرائیل
در حال حاضر، مشخص نیست که جو بایدن و تیمش تا چه اندازه مایل به تعامل با هر یک از طرفین در مورد مناقشه فلسطین و اسرائیل هستند، به‌ویژه از آنجایی که سیاست داخلی اسرائیل آنقدر به سمت راست کشیده شده است که حتی مدافعان سرسخت اسرائیل نیز در مورد ترکیب احتمالی دولت آینده اسرائیل تردید دارند.
روند صلح سال‌هاست به کما رفته است و بعید است که بایدن سرمایه سیاسی زیادی را برای احیای آن صرف کند. عدم اطمینان به سیاست‌های اسرائیل و فلسطین فقط به آسان‌تر شدن این تصمیم کمک می‌کند. اما سوال این است که آیا دولت بایدن می‌تواند به دنبال گسترش توافقنامه آبراهام که روابط بین برخی کشورهای عربی و اسرائیل را عادی می‌کند، باشد؟ حقیقت این است که در سمت کشورهای عربی، کشورهای معدودی برای عادی‌سازی روابط با اسرائیل دیده می‌شوند.
عادی‌سازی روابط بین عربستان سعودی و اسرائیل نقطه اوج این ابتکار خواهد بود، اما به نظر می‌رسد یک توافق میانه برای باز کردن حریم هوایی عربستان به روی هواپیماهای اسرائیلی بیشترین چیزی است که ریاض در این مرحله مایل به انجام آن باشد. شاید تیم بایدن تلاش کند تا تونس، کویت، عمان یا قطر را متقاعد کند که به این توافقنامه بپیوندند. این کشورها علاقه اندکی برای پیش گرفتن چنین روندی دارند.
صرف‌نظر از اینکه دولت بایدن برای بهبود روابط اسرائیل با همسایگان منطقه‌ای خود چه تلاشی می‌کند، یک موضوع وجود دارد که کنگره تحت کنترل جمهوری‌خواهان درباره آن، بدون شک با رئیس‌جمهور مخالفت می‌کند و آن موضوع فلسطین است. اگر جو بایدن به دنبال تعامل بیشتر با فلسطینیان باشد، با کنترل و تسلطی که جمهوری‌خواهان در صورت تصاحب کنگره و سنا به‌دست می‌آورند، می‌توانند موانعی جدی برای بایدن ایجاد کنند.
برخی از کمک‌های دولت آمریکا به فلسطین ممکن است هنوز مجاز باشد، اما اکثریت جمهوری‌خواه از هیچ تلاشی برای نرمش نشان دادن بیش از حد دولت بایدن در قبال فلسطینی‌ها فروگذار نخواهند کرد. مگر اینکه، این نرمش‌ها در آن سو منافعی برای اسرائیل به همراه داشته باشند.
احیای برجام؟
همانند اقدامات باراک اوباما، رئیس‌جمهوری اسبق آمریکا پس از انتخابات میان‌دوره‌ای سال 2014، جو بایدن نیز با مخالفت یکپارچه از سوی کنگره جمهوری‌خواه در مورد احیای برنامه جامع اقدام مشترک (برجام)، که به توافق هسته‌ای ایران نیز معروف است، مواجه است. درحالی‌که مذاکرات هسته‌ای ایران در سال 2015 مخالفت دموکرات‌ها را نیز برانگیخت، اما به نظر می‌رسد که حتی تندروهای دموکراتی مانند سناتور باب منندز نیز این بار برای توافق آماده هستند. با این حال، اعتراضات اخیر مردمی در ایران، بسیاری را در واشنگتن در مخالفت با توافق هسته‌ای بسیج کرده است و منندز نیز اخیرا بر توقف مذاکرات تاکید کرده و خواستار سرنگونی حکومت در ایران شده است. اینکه برجام جدید چه شکلی خواهد داشت، نامشخص است، اما واضح است که اگر جمهوری‌خواهان اکثریت مجلس نمایندگان و سنا را به دست بگیرند، علیه هرگونه توافقی با تهران بسیج خواهند شد و برای یک رأی‌گیری، احتمالاً غیرالزام‌آور، در مخالفت با توافق، فشار خواهند آورد.
در واشنگتن، هیچ‌کس چیزی نمی‌داند
جو بایدن بدون شک امیدوار است که در اولین دوره انتخابات میان‌دوره‌ای خود، اکثریت حزبی خود را حفظ کند. اگر رئیس‌جمهور و حزب او بتوانند این کار را انجام دهند، اولویت‌های داخلی در خط مقدم دستور کار او باقی می‌ماند و تیم او به فشار برای اهداف سیاست‌خارجی ترجیحی خود از جمله احیای برجام و ادغام بیشتر اسرائیل در خاورمیانه ادامه می‌دهد. با این حال، اگر واشنگتن بار دیگر با یک دولت نامتحد مواجه شود، جمهوری‌خواهان کنگره بدون شک به دنبال ایجاد مشکل در دولت، به‌ویژه در مورد تصمیمات سیاسی مربوط به فلسطین، ایران و انرژی خواهند بود.
