عوارض خشک شدن دریاچه جنوب تهران

مهدی زارع، استاد زلزله‌شناسی در یادداشتی در خبرآنلاین نوشته است: «خشک شدن دریاچه جنوب تهران در دوران هولوسن، به عوامل مرتبط متعددی ازجمله تغییرات اقلیمی و فرآیندهای زمین‌شناختی مربوط بوده است. در  دوره هولوسن، که تقریباً ۱۱۷۰۰ سال پیش آغاز شد و تا به‌امروز ادامه دارد، دریاچه ساوه بخشی از سامانه  بزرگتری از دریاچه‌ها و تالاب‌های منطقه بود.» او ادامه داده است: «تغییرات اقلیمی به‌طور قابل توجهی بر الگوهای هیدرولوژیکی اثر می‌گذارد. با کاهش بارندگی و افزایش دما، دریاچه جنوب تهران با کاهش جریان ورودی و افزایش تبخیر مواجه می‌شود که منجر به خشک شدن نهایی آن شده است.

تاریخ زمین‌شناسی این منطقه نشان می‌دهد که فعالیت‌های زمین‌ساختی توانسته بر پویایی دریاچه اثر بگذارد. منطقه البرز مرکزی با مناطق برخورد جوان مشخص می‌شود که در آن حرکات زمین‌ساختی می‌تواند الگوهای زهکشی را تغییر داده و هیدرولوژی محلی را تحت تاثیر قرار دهد. همانطور که بالا آمدن زمین‌ساختی در طول زمان رخ داد، ممکن است منجر به تغییر و کاهش آن در مرزهای حوضه آبخیز یا مسیرهای رودخانه‌ای که با دریاچه تغذیه می‌شوند، شود.»